Noooo! Davvero? Sto finalmente facendo la bozza di questo post? No perché è una traduzione (anzi sono due traduzioni) che ho iniziato (anzi iniziate) nel lontano 2021, ultimato tipo a maggio, e pianificato per luglio per il canale, e invece è già Settembre e questa povera canzone è stata ritardata all'inverosimile. Trattasi di Προσωπικό, canzone greca che dà il titolo al blog, e che ho tradotto in Italiano e in Francese. Al solito, sentiamo IAFI:
Bon, e dunque andiamo a vedere questa canzone!
- «On 26/10/21 I try to translate Prosōpikó to Italian. At 11:02 I have» (Il 26/10/21 cerco di tradurre Prosōpikó in Italiano. Alle 11:02 ho):
Perché è difficile amāre,
E ancor di più lo è amāre
«At 11:03 I tweak l. 1 as «Perché è difficile assai amar», and at 11:05 I do another line «Una persona a lūngo», ending up with» (alle 11:03 modifico la riga 1 come «Perché è difficile assai amar», ed alle 11:05 faccio un'altra riga «Una persona a lūngo», arrivando ad avere):
Perché è difficile amāre, / Perché è difficile assai amar
E ancor di più lo è amāre
Una persona a lūngo
«I then decide to ditch this because it's awful, so I move to French. But that is not the end of it, because way later, at midnight on 14/12/21» (Decido poi di abbandonare 'sta cosa perché è tremenda, quindi mi sposto sul Francese. Ma questa non è la fine, perché molto più tardi, a mezzanotte del 14/12/21):
Perché è difficile nutrīre amor,
È ancor di più lo è nutrīre amor => nutrīrlo per
La stessa persona a lūngo
«And that's what I'm left with for a very long time. Finally, on 11/5/23, in a time period where I'm basically completing translation after translation, I decide to take this up again, and complete it between 16:05 and 16:57, with minor tweaks later that day and while assembling the complete version, which is ready by 0:51 the following night» (E questo è il punto cui resto per un tempo molto lungo. Finalmente, l'11/5/23, in un periodo in cui sto completando traduzione dopo traduzione, decido di riprendere questa, e la completo tra le 16:05 e le 16:57, con modifichette minori più tardi quel giorno e mentre assemblo la versione completa, che è pronta per le 0:51 della notte seguente), e segue la versione in questione, che è quella sotto ma con «Con forza / (E attrazione) / E attrazione / (E pelle calda) / E pelle calda»; la versione corrente di questo arriva solo alle 11:35 del giorno seguente; - «Same song as above, when I ditch the Italian (ha ha ha!), I do the first three lines» (Stessa canzone di sopra, quando abbandono l'Italiano (ha ha ha!), faccio le prime tre righe) (11:06 26/10/21):
Parce qu'il est bien difficilė d'aimer,
Et même plus difficilė d'aimer
La mêmė personne pour longtemps,
«In the dead of night, at 5:11 on 13/12/21, I remake it almost identical, the only difference being c'est vs. il est, which I decide to keep, meaning that for now we have» (Nel cuore della notte, alle 5:11 del 13/12/21, le rifaccio quasi identiche, con unica differenza il c'est al posto di il est, che decido di tenere, il che significa che per ora abbiamo):
Parce que c'est bien difficilė d'aimer,
Et même plus difficilė d'aimer
La mêmė personne pour longtemps,
«My plan to publish this in 2021, soon after starting it in fact, definitely went down the drain :). Indeed, I only took this up just after the Italian, on 11/5/23, doing the sung parts 16:57-17:04 and the spoken parts 17:06-17:30, with minor tweaks the following night, leading to the following complete version» (Il mio piano di pubbliare questa cosa nel 2021, anzi poco dopo averla iniziata, è sicuramente finito nel cesso :). Infatti, l'ho ripresa solo dopo l'Italiano, l'11/5/23, facendo le parti cantate alle 16:57-17:04 e quelle parlate alle 17:06-17:30, con modifichette minori la notte seguente, portando alla seguente versione completa), che è quella di sotto.
Bon, e dunque andiamo a vedere questa canzone!
[Επειδή η ζωή μας Μοιάζει να φυραίνει μέρα τη μέρα, Δε θα πει πως η ζωή Δεν αξίζει τον κόπο.] * Επειδή είναι δύσκολο να αγαπάς [Επειδή σ’ αγάπησα και σ’ αγαπώ ακόμη Κι ας μην είν' όπως παλιά,] Και δυσκολότερο να αγαπάς Τον ίδιον άνθρωπο για καιρό, [Δε θα πει πως πέθανε η αγάπη,] Κάνοντας σχέδια και παιδιά, Καυγάδες, εκδρομές, [Κουράστηκε ίσως, σαν κάθε τι που ανασαίνει.] Έρωτα, χρέη, αρρώστιες, Χριστούγεννα, Κυριακές [Επειδή περνάς δύσκολες μέρες Σκυμμένη σε χαρτιά και γκρεμούς Που δεν κλείνουν Κι εγώ πηδάω, τις νύχτες επι κοντώ Λαχανιάζοντας, Δε θα πει πως δεν έχουμε Μοίρα στον ήλιο, Έχουμε την δική μας μοίρα.] Επειδή είναι δύσκολο να αγαπάς [Επειδή πότε είσαι άνθρωπος Και πότε πουλί,] Και δυσκολότερο να αγαπάς Τον ίδιο άνθρωπο για καιρό, [Φέρνεις στο σπίτι μας ψωμάκια μικρά της αποδημίας] Κάνοντας σχέδια και παιδιά, Καυγάδες, εκδρομές, [Κι ελπίζουνε τα παιδιά μας Σε καλύτερες μέρες.] Έρωτα, χρέη, αρρώστιες, Χριστούγεννα, Κυριακές [Επειδή λες όχι, και ναι, Κι ύστερα όχι, και δεν παραιτείσαι, Ντρέπομαι για τα ίσως, Τα μπορεί τα δικά μου, Μα δεν αλλάζω, Όπως δεν αλλάζεις κι εσύ, Αν αλλάζαμε, Θα ήμαστε πάλι δυο άγνωστοι Και θα αρχίζαμε 'πό το άλφα. Τώρα ξέρουμε πού πονάς, Πού σωπαίνω, Πότε γίνεται παύση, Διακοπή αίματος Και κρυώνουν τα σώματα, Ώσπου μυστικό δυναμό Να φορτίσει πάλι τα μέλη με δύναμη] Με δύναμη [Κι έλξη] Κι έλξη [Και δέρμα ζεστό.] Και δέρμα ζεστό. Επειδή είναι δύσκολο να αγαπάς [Επειδή σ’ αγάπησα και σ’ αγαπώ ακόμη Κι ας μην είν' όπως παλιά,] Και δυσκολότερο να αγαπάς Τον ίδιον άνθρωπο για καιρό, [Δε θα πει πως πέθανε η αγάπη,] Κάνοντας σχέδια και παιδιά, Καυγάδες, εκδρομές, [Κουράστηκε ίσως, σαν κάθε τι που ανασαίνει.] Έρωτα, χρέη, αρρώστιες, Χριστούγεννα, Κυριακές [Και Δευτέρες, νόστιμα φαγητά Και καμένα, θέλοντας ο καθένας Να είν' ο άλλος γεφύρι και δέντρο Και πηγή κατά τις περιστάσεις Ή και όλα μαζί στην ανάγκη,] Δε θα πει πως εγώ Δεν μπορώ να γίνω κάτι Από αυτά ή και όλα μαζί Κι αν είναι να περάσω Μιαν ζωήν στη σκλαβιά Κι αν είναι να περάσω Μιαν ζωήν στη σκλαβιά Ας είμαι, λέω, σκλάβος Ας είμαι, λέω, σκλάβος Της αγάπης. [Δε θα πει πως δεν έχουμε Μοίρα στον ήλιο, Έχουμε την δική μας μοίρα.] Κι αν είναι να περάσω Μιαν ζωήν στη σκλαβιά Κι αν είναι να περάσω Μιαν ζωήν στη σκλαβιά Ας είμαι, λέω, σκλάβος Ας είμαι, λέω, σκλάβος Της αγάπης. (Solo perché la nostra vita Pare seccarsi giorno dopo giorno, Non vuol dire che la vita Non valga la pena.) * Dato che è difficile nutrīre amor, (Siccome ti ho amata e ti amo ancora Anche se non è come una volta) È ancor di più lo è nutrīre amor A lungo per la stessa persona (Non vuol dire che l'amore sia morto) Facendo figli e progetti E litigi e gite speciali, (Magari s'è stancato, come tutto ciò che respira) L'amore, debiti, malanni, Domeniche, Natali (Solo perché passi giorni difficili, Piegata tra scartoffie, e scogli Che non si chiudono, E io salto coll'asta ogni notte, Ansimando, Non vuol dire che non abbiamo Una parte del sole, Abbiamo la nostra parte.) Dato che è difficile nutrīre amor, (Siccome a volte sei persona, E a volte uccello,) È ancor di più lo è nutrīre amor A lungo per la stessa persona (Porti a casa nostra Delle pagnotte per il loro viaggio,) Facendo figli e progetti E litigi e gite speciali, (E i nostri bambini sperano In giorni migliori.) L'amore, debiti, malanni, Domeniche, Natali (Siccome tu dici no, e sì, E poi no, e non ti arrendi, Mi vergogno dei "forse", Dei miei stessi "può darsi", Ma non cambio, Come non cambi neanche tu, Se cambiassimo, Saremmo di nuovo due sconosciuti, E cominceremmo da capo. Ora sappiamo dove tu soffri, Dove io taccio, Quando capita una pausa, Un'interruzione del flusso sanguigno E ci si gelano i corpi, Finché una dinamo segreta Ci ricarica di nuovo le membra con forza.) Di forza (Di attrazione) Di attrazione (Di pelle calda) Di pelle calda * (E i Lunedì, e cibi deliziosi E bruciati, volendo ciascuno di noi Che l'altro sia un ponte e un albero E una sorgente a seconda delle circostanze O anche tutto insieme se c'è bisogno) Non vuol dire che io Non possa diventare una Di quelle cose o anche tutte insieme Pur se dovrò passare Una vita in schiavitù, Pur se dovrò passare Una vita in schiavitù, Che io sia dunque schiavo Che io sia dunque schiavo Dell'amore (Non vuol dire che non abbiamo Una parte del sole, Abbiamo la nostra parte.) Pur se dovrò passare Una vita in schiavitù, Pur se dovrò passare Una vita in schiavitù, Che io sia dunque schiavo Che io sia dunque schiavo Dell'amore |
[Epëdí̱ i̱ zōí̱ mas Möázë na fyrä́në méra ti̱ méra, De tha pë pōs i̱ zōí̱ Den axízë ton kópo.] * Epëdí̱ ë́nä dýskolo na agapás [Epëdí̱ s' agápi̱sa kä s' agapṓ akómi̱ Ki as mi̱n ë́n' ópōs paliá,] Kä dyskolótero na agapás Ton ídio ánthrōpo gia käró, [De tha pë pōs péthane i̱ agápi̱,] Kánontas skhédia kä pädiá, Kav̆gádes, ekdromés, [Koyrásti̱ke ísōs, san káthe ti poy anasä́në.] Érōta, khréi̱, arrṓsties, Khristoýgenna, Kyriakés [Epëdí̱ pernás dýskoles méres Skymméni̱ se khartiá kä gkremoýs Poy den klënoyn Ki egṓ pi̱dáō, tis nýkhtes epi kontṓ Lakhaniázontas, De tha pë pōs den ékhoyme Mö́ra ston í̱lio, Ékhoyme ti̱n dikí̱ mas më́ra.] Epëdí̱ ë́nä dýskolo na agapás [Epëdí̱ póte ë́sä ánthrōpos Kä póte poylí,] Kä dyskolótero na agapás Ton ídio ánthrōpo gia käró, [Férnës sto spíti mas Psōmákia mikrá ti̱s apodi̱mías] Kánontas skhédia kä pädiá, Kav̆gádes, ekdromés, [Ki elpízoyne ta pädiá mas Se kalýteres méres.] Érōta, khréi̱, arrṓsties, Khristoýgenna, Kyriakés [Epëdí̱ les ókhi, kä nä, Ki ýstera ókhi, kä den parätë́sä, Ntrépomai gia ta ísōs, Ta mporë́ ta diká moy, Ma den allázō, Ópōs den allázës ki esý, An allázame, Tha í̱maste páli dyo ágnōstö Kä tha arkhízame 'pó to álfa. Tṓra xéroyme poý ponás, Poý sōpä́nō, Póte gínetä páf̆si̱, Diakopí̱ ä́matos Kä Kryṓnoyn ta sṓmata, Óspoy mystikó dynamó Na fortísë páli ta méli̱ me dýnami̱] Me dýnami̱ [Ki élxi̱] Ki élxi̱ [Kä dérma zestó.] Kä dérma zestó. Epëdí̱ ë́nä dýskolo na agapás [Epëdí̱ s' agápi̱sa kä s' agapṓ akómi̱ Ki as mi̱n ë́n' ópōs paliá,] Kä dyskolótero na agapás Ton ídio ánthrōpo gia käró, [De tha pë pōs péthane i̱ agápi̱,] Kánontas skhédia kä pädiá, Kav̆gádes, ekdromés, [Koyrásti̱ke ísōs, san káthe ti poy anasä́në.] Érōta, khréi̱, arrṓsties, Khristoýgenna, Kyriakés [Kä Def̆téres, nósti̱ma fagi̱tá Kä kaména, thélontas o kathénas Na ë́n' o állos gefýri kä déntro Kä pi̱gí̱ katá tis peristásës Í̱ kä óla mazí sti̱n anágki̱,] De tha pë pōs egṓ Den mporṓ na gínō káti Apó af̆tá í̱ kä óla mazí Ki an ë́nä na perásō Mian zōí̱n sti̱ sklaviá Ki an ë́nä na perásō Mian zōí̱n sti̱ sklaviá As ë́maä, léō, sklávos As ë́maä, léō, sklávos Της αγάπης. [De tha pë pōs den ékhoyme Mö́ra ston í̱lio, Ékhoyme ti̱n dikí̱ mas më́ra.] Ki an ë́nä na perásō Mian zōí̱n sti̱ sklaviá Ki an ë́nä na perásō Mian zōí̱n sti̱ sklaviá As ë́maä, léō, sklávos As ë́maä, léō, sklávos Της αγάπης. (Seulement parce que nôtre vie Parait se sécher jour à jour, Ça veut pas dire que la vie Ne vaille pas la peine) * Comme qu'il est bien difficilė d'aimer, (Seulement parce que je t'ai aimée et je t'aime encore, Même si c'est pas comme une fois,) Et même plus difficilė d'aimer La même personnė pour longtemps (Ça veut pas dire que l'amour est mort,) En faisant des projets, des enfants, Des excursions et des querelles, (Il est peut-être fatigué, comme toute les chose qui respirent.) L'amour, des dettes, des maladies, Des Dimanches, des Noëls. (Seulement parce que tu passes des jours difficiles, Accroupie entre paperasses et écueils Qui ne se ferment pas E moi je saute chaque nuit avec une perche, En haletant, Ça veut pas dire que l'on n'a pas Una part du soleil, On a bien nôtre part.) Comme qu'il est bien difficilė d'aimer, (Seulement parce que parfois tu es homme, Et parfois oiseau,) Et même plus difficilė d'aimer La même personnė pour longtemps (Et t'apportes à notre maison Des petits pains pour leur voyage,) En faisant des projets, des enfants, Des excursions et des querelles, (Et les enfants espèrent En des jours meilleurs,) L'amour, des dettes, des maladies, Des Dimanches, des Noëls. (Seulement parce que tu dis non, et oui, Et enfin non, et tu ne te rends pas, J'ai honte des "peut-être", De mes propres "il se peut", Mais je ne change pas, Comme même toi tu ne changes pas, Si l'on changeait, L'on serait de nouveau deux inconnus, Et l'on recommencerait du début. Maintenant l'on sait où tu suffres, Où je me tais, Quand il se passe un pause, Une interruption du flux du sang, Et nos corps se font froids, Jusqu'à ce qu'une dynamo secrète Nous recharge encore les membres avec la force) Avec d'la force, (D'l'attraction,) D'l'attraction, (De la peau chaude.) De la peau chaude. * (Et les Lundis, des aliments délicieux Et des brûlés, voulant chacun de nous Que l'autre soit un pont et un arbre Et une source selon les circumstances, Ou même tout ensemble dans le besoin) Ça veut pas dire que moi Je ne puisse devenir rien De tout ça, ou même tout ensemble Et même si j' devrais vivre Toute la vie en esclavage, Et même si j' devrais vivre Toute la vie en esclavage, Que je puisse être esclavė Que je puisse être esclavė De l'amour (Ça veut pas dire que l'on n'a pas Una part du soleil, On a bien nôtre part.) Et même si j' devrais vivre Toute la vie en esclavage, Et même si j' devrais vivre Toute la vie en esclavage, Que je puisse être esclavė Que je puisse être esclavė De l'amour |
[Επειδή η ζωή μας Μοιάζει να φυραίνει μέρα τη μέρα, Δε θα πει πως η ζωή Δεν αξίζει τον κόπο.] * Επειδή είναι δύσκολο να αγαπάς [Επειδή σ’ αγάπησα και σ’ αγαπώ ακόμη Κι ας μην είν' όπως παλιά,] Και δυσκολότερο να αγαπάς Τον ίδιον άνθρωπο για καιρό, [Δε θα πει πως πέθανε η αγάπη,] Κάνοντας σχέδια και παιδιά, Καυγάδες, εκδρομές, [Κουράστηκε ίσως, σαν κάθε τι που ανασαίνει.] Έρωτα, χρέη, αρρώστιες, Χριστούγεννα, Κυριακές [Επειδή περνάς δύσκολες μέρες Σκυμμένη σε χαρτιά και γκρεμούς Που δεν κλείνουν Κι εγώ πηδάω, τις νύχτες επι κοντώ Λαχανιάζοντας, Δε θα πει πως δεν έχουμε Μοίρα στον ήλιο, Έχουμε την δική μας μοίρα.] Επειδή είναι δύσκολο να αγαπάς [Επειδή πότε είσαι άνθρωπος Και πότε πουλί,] Και δυσκολότερο να αγαπάς Τον ίδιο άνθρωπο για καιρό, [Φέρνεις στο σπίτι μας ψωμάκια μικρά της αποδημίας] Κάνοντας σχέδια και παιδιά, Καυγάδες, εκδρομές, [Κι ελπίζουνε τα παιδιά μας Σε καλύτερες μέρες.] Έρωτα, χρέη, αρρώστιες, Χριστούγεννα, Κυριακές [Επειδή λες όχι, και ναι, Κι ύστερα όχι, και δεν παραιτείσαι, Ντρέπομαι για τα ίσως, Τα μπορεί τα δικά μου, Μα δεν αλλάζω, Όπως δεν αλλάζεις κι εσύ, Αν αλλάζαμε, Θα ήμαστε πάλι δυο άγνωστοι Και θα αρχίζαμε 'πό το άλφα. Τώρα ξέρουμε πού πονάς, Πού σωπαίνω, Πότε γίνεται παύση, Διακοπή αίματος Και κρυώνουν τα σώματα, Ώσπου μυστικό δυναμό Να φορτίσει πάλι τα μέλη με δύναμη] Με δύναμη [Κι έλξη] Κι έλξη [Και δέρμα ζεστό.] Και δέρμα ζεστό. Επειδή είναι δύσκολο να αγαπάς [Επειδή σ’ αγάπησα και σ’ αγαπώ ακόμη Κι ας μην είν' όπως παλιά,] Και δυσκολότερο να αγαπάς Τον ίδιον άνθρωπο για καιρό, [Δε θα πει πως πέθανε η αγάπη,] Κάνοντας σχέδια και παιδιά, Καυγάδες, εκδρομές, [Κουράστηκε ίσως, σαν κάθε τι που ανασαίνει.] Έρωτα, χρέη, αρρώστιες, Χριστούγεννα, Κυριακές [Και Δευτέρες, νόστιμα φαγητά Και καμένα, θέλοντας ο καθένας Να είν' ο άλλος γεφύρι και δέντρο Και πηγή κατά τις περιστάσεις Ή και όλα μαζί στην ανάγκη,] Δε θα πει πως εγώ Δεν μπορώ να γίνω κάτι Από αυτά ή και όλα μαζί Κι αν είναι να περάσω Μιαν ζωήν στη σκλαβιά Κι αν είναι να περάσω Μιαν ζωήν στη σκλαβιά Ας είμαι, λέω, σκλάβος Ας είμαι, λέω, σκλάβος Της αγάπης. [Δε θα πει πως δεν έχουμε Μοίρα στον ήλιο, Έχουμε την δική μας μοίρα.] Κι αν είναι να περάσω Μιαν ζωήν στη σκλαβιά Κι αν είναι να περάσω Μιαν ζωήν στη σκλαβιά Ας είμαι, λέω, σκλάβος Ας είμαι, λέω, σκλάβος Της αγάπης. (Solo perché la nostra vita Pare seccarsi giorno dopo giorno, Non vuol dire che la vita Non valga la pena.) * Dato che è difficile nutrīre amor, (Siccome ti ho amata e ti amo ancora Anche se non è come una volta) È ancor di più lo è nutrīre amor A lungo per la stessa persona (Non vuol dire che l'amore sia morto) Facendo figli e progetti E litigi e gite speciali, (Magari s'è stancato, come tutto ciò che respira) L'amore, debiti, malanni, Domeniche, Natali (Solo perché passi giorni difficili, Piegata tra scartoffie, e scogli Che non si chiudono, E io salto coll'asta ogni notte, Ansimando, Non vuol dire che non abbiamo Una parte del sole, Abbiamo la nostra parte.) Dato che è difficile nutrīre amor, (Solo perché a volte sei persona, E a volte uccello,) È ancor di più lo è nutrīre amor A lungo per la stessa persona (Porti a casa nostra Delle pagnotte per il loro viaggio,) Facendo figli e progetti E litigi e gite speciali, (E i nostri bambini sperano In giorni migliori.) L'amore, debiti, malanni, Domeniche, Natali (Siccome tu dici no, e sì, E poi no, e non ti arrendi, Mi vergogno dei "forse", Dei miei stessi "può darsi", Ma non cambio, Come non cambi neanche tu, Se cambiassimo, Saremmo di nuovo due sconosciuti, E cominceremmo da capo. Ora sappiamo dove tu soffri, Dove io taccio, Quando capita una pausa, Un'interruzione del flusso sanguigno E ci si gelano i corpi, Finché una dinamo segreta Ci ricarica di nuovo le membra di forza.) Di forza (Di attrazione) Di attrazione (Di pelle calda) Di pelle calda * (E i Lunedì, e cibi deliziosi E bruciati, volendo ciascuno di noi Che l'altro sia un ponte e un albero E una sorgente a seconda delle circostanze O anche tutto insieme se c'è bisogno) Non vuol dire che io Non possa diventare una Di quelle cose o anche tutte insieme Pur se dovrò passare Una vita in schiavitù, Pur se dovrò passare Una vita in schiavitù, Che io sia dunque schiavo Che io sia dunque schiavo Dell'amore (Non vuol dire che non abbiamo Una parte del sole, Abbiamo la nostra parte.) Pur se dovrò passare Una vita in schiavitù, Pur se dovrò passare Una vita in schiavitù, Che io sia dunque schiavo Che io sia dunque schiavo Dell'amore |
[Epëdí̱ i̱ zōí̱ mas Möázë na fyrä́në méra ti̱ méra, De tha pë pōs i̱ zōí̱ Den axízë ton kópo.] * Epëdí̱ ë́nä dýskolo na agapás [Epëdí̱ s' agápi̱sa kä s' agapṓ akómi̱ Ki as mi̱n ë́n' ópōs paliá,] Kä dyskolótero na agapás Ton ídio ánthrōpo gia käró, [De tha pë pōs péthane i̱ agápi̱,] Kánontas skhédia kä pädiá, Kav̆gádes, ekdromés, [Koyrásti̱ke ísōs, san káthe ti poy anasä́në.] Érōta, khréi̱, arrṓsties, Khristoýgenna, Kyriakés [Epëdí̱ pernás dýskoles méres Skymméni̱ se khartiá kä gkremoýs Poy den klënoyn Ki egṓ pi̱dáō, tis nýkhtes epi kontṓ Lakhaniázontas, De tha pë pōs den ékhoyme Mö́ra ston í̱lio, Ékhoyme ti̱n dikí̱ mas më́ra.] Epëdí̱ ë́nä dýskolo na agapás [Epëdí̱ póte ë́sä ánthrōpos Kä póte poylí,] Kä dyskolótero na agapás Ton ídio ánthrōpo gia käró, [Férnës sto spíti mas Psōmákia mikrá ti̱s apodi̱mías] Kánontas skhédia kä pädiá, Kav̆gádes, ekdromés, [Ki elpízoyne ta pädiá mas Se kalýteres méres.] Érōta, khréi̱, arrṓsties, Khristoýgenna, Kyriakés [Epëdí̱ les ókhi, kä nä, Ki ýstera ókhi, kä den parätë́sä, Ntrépomai gia ta ísōs, Ta mporë́ ta diká moy, Ma den allázō, Ópōs den allázës ki esý, An allázame, Tha í̱maste páli dyo ágnōstö Kä tha arkhízame 'pó to álfa. Tṓra xéroyme poý ponás, Poý sōpä́nō, Póte gínetä páf̆si̱, Diakopí̱ ä́matos Kä Kryṓnoyn ta sṓmata, Óspoy mystikó dynamó Na fortísë páli ta méli̱ me dýnami̱] Me dýnami̱ [Ki élxi̱] Ki élxi̱ [Kä dérma zestó.] Kä dérma zestó. Epëdí̱ ë́nä dýskolo na agapás [Epëdí̱ s' agápi̱sa kä s' agapṓ akómi̱ Ki as mi̱n ë́n' ópōs paliá,] Kä dyskolótero na agapás Ton ídio ánthrōpo gia käró, [De tha pë pōs péthane i̱ agápi̱,] Kánontas skhédia kä pädiá, Kav̆gádes, ekdromés, [Koyrásti̱ke ísōs, san káthe ti poy anasä́në.] Érōta, khréi̱, arrṓsties, Khristoýgenna, Kyriakés [Kä Def̆téres, nósti̱ma fagi̱tá Kä kaména, thélontas o kathénas Na ë́n' o állos gefýri kä déntro Kä pi̱gí̱ katá tis peristásës Í̱ kä óla mazí sti̱n anágki̱,] De tha pë pōs egṓ Den mporṓ na gínō káti Apó af̆tá í̱ kä óla mazí Ki an ë́nä na perásō Mian zōí̱n sti̱ sklaviá Ki an ë́nä na perásō Mian zōí̱n sti̱ sklaviá As ë́maä, léō, sklávos As ë́maä, léō, sklávos Της αγάπης. [De tha pë pōs den ékhoyme Mö́ra ston í̱lio, Ékhoyme ti̱n dikí̱ mas më́ra.] Ki an ë́nä na perásō Mian zōí̱n sti̱ sklaviá Ki an ë́nä na perásō Mian zōí̱n sti̱ sklaviá As ë́maä, léō, sklávos As ë́maä, léō, sklávos Της αγάπης. (Seulement parce que nôtre vie Parait se sécher jour à jour, Ça veut pas dire que la vie Ne vaille pas la peine) * Comme il est bien difficilė d'aimer, (Comme je t'ai aimée et je t'aime encore, Même si ce n'est pas comme une fois,) Et même plus difficilė d'aimer La même personnė pour longtemps (Ça veut pas dire que l'amour est mort,) En faisant des projets, des enfants, Des excursions et des querelles, (Il est peut-être fatigué, comme toute les chose qui respirent.) L'amour, des dettes, des maladies, Des Dimanches et des Noëls. (Seulement parce que tu passes des jours difficiles, Accroupie entre paperasses et écueils Qui ne se ferment pas E moi je saute chaque nuit avec une perche, En haletant, Ça veut pas dire que l'on n'a pas Una part du soleil, On a bien nôtre part.) Comme il est bien difficilė d'aimer, (Comme parfois tu es homme, Et parfois oiseau,) Et même plus difficilė d'aimer La même personnė pour longtemps (T'apportes à notre maison Des petits pains pour leur voyage,) En faisant des projets, des enfants, Des excursions et des querelles, (Et nos enfants espèrent En des jours meilleurs.) L'amour, des dettes, des maladies, Des Dimanches et des Noëls. (Comme tu dis non, et oui, Et enfin non, et tu ne te rends pas, J'ai honte des "peut-être", De mes propres "il se peut", Mais je ne change pas, Comme même toi tu ne changes pas, Si l'on changeait, L'on serait de nouveau deux inconnus, Et l'on recommencerait du début. Maintenant l'on sait où tu suffres, Où je me tais, Quand il se passe un pause, Une interruption du flux du sang, Et nos corps se font froids, Jusqu'à ce qu'une dynamo secrète Nous recharge encore les membres avec la force) Avec d'la force, (D'l'attraction,) D'l'attraction, (De la peau chaude.) De la peau chaude. * (Et les Lundis, des aliments délicieux Et des brûlés, voulant chacun de nous Que l'autre soit un pont et un arbre Et une source selon les circumstances, Ou même tout ensemble dans le besoin) Ça veut pas dire que moi Je ne puisse devenir rien De tout ça, ou même tout ensemble Et même si j' devrais vivre Toute la vie en esclavage, Et même si j' devrais vivre Toute la vie en esclavage, Que je puisse être esclavė Que je puisse être esclavė De l'amour (Ça veut pas dire que l'on n'a pas Una part du soleil, On a bien nôtre part.) Et même si j' devrais vivre Toute la vie en esclavage, Et même si j' devrais vivre Toute la vie en esclavage, Que je puisse être esclavė Que je puisse être esclavė De l'amour |
No comments:
Post a Comment